Waarom kan het Roestvrije staal zich tegen Corrosie verzetten?

De corrosieweerstand van roestvrij staal is hoofdzakelijk toe te schrijven aan de toevoeging van een hoog gehalte van Cr-element in het staal. Cr-het element is gemakkelijk te oxyderen en kan een dichte Cr2O3-oxydefilm op de oppervlakte van het staal snel vormen. De corrosieweerstand van roestvrij staal hangt hoofdzakelijk van de zeer dunne (ongeveer 1nm) dichte passieve die film af op de oppervlakte wordt behandeld. Deze passieve film is geïsoleerd van het corrosieve middel en is de basisbarrière voor roestvrij staalbescherming, als de passieve film onvolledig of gebrekkig is, het roestvrije staal nog zal aangetast worden.

Het roestvrije staal in de lucht wordt geplaatst zal een oxydefilm vormen, maar de bescherming van deze film die is niet perfect. De gemiddelde dikte van de roestvrij staaloppervlakte is 10 mm door het inleggen μ de oppervlakte van één laag van M aangetast is, en de chemische activiteit van de zure oplossing maakt het ontbindingstarief van het gebrekkige deel hoger dan dat andere delen op de oppervlakte. Daarom kan inleggen de gehele oppervlakte maken eenvormig en evenwichtig neigen te zijn. Wat nog belangrijker is, door het inleggen en passivering, worden het ijzer en de ijzeroxiden opgelost voorafgaand aan chromium en chromiumoxyden, en de chromium slechte laag wordt verwijderd om chromium op de oppervlakte van roestvrij staal te verrijken, onder de actie van oxidatiemiddelpassivering, wordt een volledige en stabiele passiveringsfilm geproduceerd op de oppervlakte. Het potentieel van deze film van de chromium rijke passivering kan bereiken + 1.0V (SCE), die aan het potentieel van edele metalen dicht is, en de stabiliteit van corrosieweerstand is beter.

Volgens verschillende verrichtingswijzen, roestvrij staal omvatten het inleggen en de passiveringsbehandeling hoofdzakelijk zes methodes: onderdompelingsmethode, deegmethode, het borstelen methode, nevelmethode, omloopmethode en elektrochemische methode,