Waarom roest het roestvrije staal?

Wanneer de bruine roestvlekken op de oppervlakte van roestvrij staalbuizen verschijnen, zijn de mensen zeer verrast: het roestvrije staal is niet roestig, is de roest geen roestvrij staal, misschien is er een probleem met staal.“ In feite, is dit een éénzijdige misvatting van het gebrek aan begrip van roestvrij staal. Het roestvrije staal zal onder bepaalde voorwaarden roesten.

Het roestvrije staal heeft de capaciteit om zich tegen atmosferische oxydatie, d.w.z., stainlessness te verzetten, maar ook heeft de capaciteit om in middel aan te tasten die zuur, alkali en zout bevatten, d.w.z., corrosieweerstand. Nochtans, varieert de corrosieweerstand van het staal met zijn chemische samenstelling, onderhoudsstatus, de dienstvoorwaarden en milieumedia types.

Bijvoorbeeld, 304 heeft de staalpijp absoluut uitstekende corrosieweerstand in droge en schone atmosfeer, maar wanneer het wordt verplaatst naar het kustgebied, zal het snel in de overzeese mist roesten die heel wat zout bevatten, terwijl 316 de staalpijp goed presteert. Daarom kan geen roestvrij staal, in om het even welk milieu corrosiebestendig zijn, roest-vrij.

Het roestvrije staal wordt gevormd door een zeer dunne, stevige, compacte en stabiele chromium-rijke oxydefilm (beschermende film) op zijn oppervlakte, die zuurstofatomen verhindert te blijven infiltreren en oxyderen, en verkrijgt de capaciteit om zich tegen corrosie te verzetten. Zodra met een bepaalde bedoeling, de film constant wordt vernietigd, zullen de zuurstofatomen in lucht of vloeistof onophoudelijk infiltreren of de ijzeratomen in metaal zullen onophoudelijk uit scheiden, vormt los ijzeroxide, zal de metaaloppervlakte constant aangetast worden.

De oppervlaktefilm wordt in menig opzicht vernietigd.

Het volgende is gemeenschappelijk in het dagelijkse leven:

1. De oppervlakte van roestvrij staal wordt met stof gedeponeerd die andere metaalelementen of kleefstoffen van verschillende metaaldeeltjes bevatten. In vochtige lucht, verbinden de kleefstoffen en het gecondenseerde water tussen de kleefstoffen en het roestvrije staal twee met een micro-batterij, die tot elektrochemische reactie leidt, en de beschermende film wordt vernietigd. Het wordt genoemd elektrochemische corrosie.

2. De oppervlakte van roestvrij staal wordt aangehangen met organisch sap (zoals meloen, groente, noedelsoep, flegma, enz.). Op de voorwaarde van water en zuurstof, wordt het organische zuur gevormd, terwijl het organische zuur de metaaloppervlakte lange tijd aantast.

3. De aanhankelijkheid van roestvrij staaloppervlakte bevat zuur, alkali en zouten (zoals het alkaliwater en van het kalkwater bespatten op decoratiemuren), dat lokale corrosie veroorzaken.

4. In verontreinigde lucht (zoals atmosfeer die hopen van sulfide, kooldioxide en salpeteroxyde bevatten), worden het zwavelzuur, het salpeterzuur en het azijnzuur gevormd in aanwezigheid van condensaat, dat chemische corrosie veroorzaakt.

Uiteinden om ervoor te zorgen dat de metaaloppervlakte permanent helder en niet aangetast is, adviseren wij:

1) De oppervlakte van decoratief roestvrij staal moet worden schoongemaakt en worden geschrobd regelmatig om de gehechtheid te verwijderen en de externe factoren te elimineren veroorzakend de wijziging.

2) Het kustgebied zou roestvrij staal moeten gebruiken 316, kan zich materiaal 316 zeewater tegen corrosie verzetten.

3) De chemische samenstelling van sommige roestvrij staalpijpen op de markt kan niet aan de overeenkomstige nationale normen voldoen, en kan niet aan de materiële vereisten van 304 voldoen. Daarom zal het ook roest veroorzaken, die gebruikers vereist om producten van achtenswaardige fabrikanten zorgvuldig te kiezen.